Szukaj
Close this search box.

Alex Baczynski-Jenkins RE//MIX Oskar Schlemmer

Balet Triadyczny czyli Jak budować do potęgi trzeciej?

premiera 23/ 24 czerwca 2012


Choreografia i wykonanie: Alex Baczynski-Jenkins
Dramaturgia: Carlos Manuel Oliveira
Światło: Karolina Gębska


Dla Oskara Schlemmera choreografia była laboratorium społeczno-estetycznego pola działań. Schlemmer był jednym z głównych artystów Bauhausu, zwanego przez Waltera Gropiusa „Katedrą Socjalizmu”. Balet Triadyczny jest tak naprawdę anty-baletem, forma tańca konstruktywistycznego, modernistycznym gestem, który zrywa związek z kanoniczną estetyką. Jest odejściem od reprezentacji i ekspresji, wejściem w przestrzeń komentarza społecznego. Balet Triadyczny jest inscenizacją ciała nowoczesności i eksperymentem estetyki przyszłości. Jest prawie-że-choreografią dla ludzi-tancerzy (Mensch-Tanzer) w dwunastu scenach i w trzech częściach. Mensch-Tanzerze w choreografii społecznej, ciało (pojedyncze, jak i społeczne) staje się obszarem przemian. Wewnętrzna architektura staje się zewnętrzną konstrukcją – obiektem do wspólnej budowy.

Choreografia jako przestrzeń próby. Choreografia jako przestrzeń transformacji. Choreografia jako przestrzeń nie-materialnej budowy. W manifeście Bauhausu celem kreatywności jest zawsze budowanie.

Re/mix, czyli uaktualnianie dawnej pracy, wydobywanie rezerwy dla współczesności. Balet Triadyczny / Warszawa 2012 jest warsztatem potencjalnej choreografii.


Alex Baczynski-Jenkins jest tancerzem i choreografem, mieszka w Berlinie. Należy do pierwszej generacji studentów, która ukończyła nowy kierunek „Taniec współczesny, choreografia, kontekst” na the Universität der Künste w Berlinie. W czerwcu 2009 roku zrealizował czterodniowy performens Having not seen OR Mr. Gorbachev w Mexicali (Meksyk). W 2010 roku otrzymał stypendium od Sekretariatu Kultury Nadrenii-Północnej Westfalii. W 2011 roku zainicjował oraz był współorganizatorem niezależnego festiwalu For the time being, który odbył się w marcu w Berlinie. Brał udział w projekcie Expo Zero Borisa Charmatza i Martiny Hochmuth (Performa 11). Jako performer współpracował z Rosalind Crisp, Marlene Freitas, Isabelle Schad. Od 2009 roku jest zaangażowany w projekty Meg Stuart (ATELIER, Do Animals Cry, VIOLET), w 2011 został zaproszony do wystąpienia w improwizowanym-duecie Bataille na Festiwalu w Awinionie.

Carlos Manuel Oliveira – ścieżka jego edukacji przebiegała między naukami przyrodniczymi a sztukami performatywnymi: w 2004 roku uzyskał tytuł magistra w zakresie systemów ekologicznych na Universidade NOVA w Lizbonie, a w 2010 licencjat z tańca współczesnego i choreografii na Hochschulübergreifendes Zentrum Tanz w Berlinie. Uczestniczył w kursie “Interaktywnych Technologicznych Sztuk Performatywnych” w fundacji Gulbenkian w roku 2008. Obecnie pracuje nad doktoratem w zakresie mediów cyfrowych. W 2005 roku koordynował dział teatru w fundacji INATEL, a w 2006 kierował zespołem Ferloscardo, należącym do nurtu nowego cyrku. W 2010 roku współpracował z João Fiadeiro nad projektami {K}no(W)Body i Entre, a w 2011 z Artistwin Deufert& Plischke nad projektem Emergence Room.


fragmenty spektaklu


spektakl odbył się dzięki wsparciu finansowemu Urzędu m. st. Warszawy w ramach projektu „Teatr jako przestrzeń publiczna” oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego


współpraca:

patronat:

Ta strona używa plików cookie, aby prowadzić statystyki na temat odwiedzin.