Tekst i spektakl “Emma” to czwarta edycja pracy białoruskiego dramaturga i reżysera Mikity Ilyinchyka w Polsce. Główną inspiracją tekstu jest idea „zysku w czasie wojny”. Ten pomysł ma swoją artystyczną historię: B. Brecht i jego sztuka „Matka Courage” – napisana po II wojnie światowej, opowiadająca historię kobiety, która podróżuje po Europie w czasie ‘’wojny trzydziestoletniej’’ i sprzedaje rzeczy potrzebującym. W ten sposób bohaterka Brechta wydaje się żyć dzięki wojnie. Celem autora jest stworzenie tekstu i spektaklu, który porusza ten temat i jest związany z prawdziwą historią naszych czasów. Dramat porusza temat współczesnego społeczeństwa europejskiego, a konkretnie Polaków. Główną bohaterką jest tytułowa Emma, imigrantka z Białorusi, właścicielka firmy budowlanej w Warszawie. Wszyscy budowlańcy, którzy dla niej pracują, są uchodźcami, którzy przybyli do Polski z terenów dawnych kresów wschodnich. Dzięki nim prowadzi swój własny, dobrze prosperujący, biznes.
Istotą projektu nie jest wypowiedź polityczna, ale próba przedstawienia bohaterów od strony psychologicznej. Na pierwszym planie jest historia kobiety – jej samotności i transformacji, a polityczne i społeczne konteksty stanowią jedynie tło. I oczywiście, temat biznesu na wojnie. Tekst oparty jest na prawdziwej historii rodziny mieszkającej w Warszawie. Zadaniem autora było przekształcenie tej sytuacji w formę artystyczną dotykającą wszystkich problemów związanych z sytuacją w tej rodzinie. Sztuka ma również na celu ukazanie tematów związanych z sytuacją imigrantów ze Wschodu w Polsce.
Burmistrzowi Aleksandrowi Ferensowi zależało na tym, by białoruscy twórcy mogli – korzystając z artystycznej wolności – stworzyć spektakl dla naszych mieszkańców, w tym także dla przybyłych z Białorusi imigrantów. Chcielibyśmy, żeby ten projekt przyczynił się do szerszej współpracy pomiędzy środowiskiem białoruskich twórców teatralnych a polskimi instytucjami. Ze względu na fakt, , że białoruska imigracja to głównie inteligencja (sektor IT, artyści i aktorzy, lekarze, obrońcy praw człowieka), teatr jako narzędzie dialogu jest bardzo popularny wśród „nowej” publiczności Warszawy. W tym przypadku sztuka dotyczy imigracji „elity”, tematu, który jest bardzo rzadko przedstawiany i badany.
Tekst i reżyseria: Mikita Ilyinchyk
Tłumaczenie: Agnieszka Lubomira Piotrowska
Scenograf: Alexandr Adamau
Wideo: Aliaksandra Kononchenka
Reżyseria świateł: Siarhei Rylko
Realizacja projekcji wideo: Pavel Gerasimchik
Producentka: Sara Tokina
Inspicijentka: Anastasija Malchyk
