KRAJOBRAZ

Rok 2019 był w Komunie Warszawa rokiem KRAJOBRAZU.

Rokiem landscape i landschaft, i paysage.

Rokiem krajobrazu jako możliwego gatunku teatralnego, krajobrazu performatywnego i performowanego. Rokiem multidyscyplinarnych krajobrazów, które w przestrzeniach Komuny powołali zaproszeni artyści i artystki.

Wyobraź sobie swój krajobraz.

Czy Twój krajobraz jest naturalny, czy też wcale nie? Czy jesteś w nim? Czy raczej na niego patrzysz? Doświadczasz czy opisujesz? A może myślisz o tym jeszcze zupełnie inaczej?

Idiom kuratorski roku 2019 to „Krajobraz”. Hasło to może kojarzyć się z wieloma dziedzinami: zarówno z naukami humanistycznymi, społecznymi, sztuką, jak też z naukami przyrodniczymi. Celem tak sformułowanego idiomu jest więc zainspirowanie twórców szeroko pojętych sztuk performatywnych do stworzenia prac multidyscyplinarnych, przekraczających granice wąsko zdefiniowanych dyscyplin, prac opartych na nieoczywistych współpracach i skojarzeniach. Idea „krajobrazu” została zarysowana szeroko – tak aby nie narzucać twórczyniom i twórcom żadnej perspektywy, ale zasugerować zarazem kilka podstawowych punktów wyjścia. Słowo „krajobraz” i jego idea mogą odnosić się do czegoś istniejącego (lub postrzeganego), lecz także do jego reprezentacji. Stąd praca nad performensem „krajobrazowym” zakłada twórcze negocjacje pomiędzy doświadczeniem a reprezentacją (oraz namysł nad regułami reprezentacji). Krajobraz to także coś postrzeganego, praca nad nim obejmuje więc również namysł nad współczesnymi reżimami widzialności i niewidzialności. Zadajemy też pytanie o „naturalność” krajobrazu, wpisując się w istotne rozmowy dotyczące sztuki w dobie antropocenu. Idea „krajobrazu” odwołuje się także do nurtu refleksji teoretycznej ujmującego przestrzeń teatru (czy też szerzej: sztuk performatywnych) jako swoistej landscape art. Inspirujemy się sztukami wizualnymi, które już dawno podjęły dyskusję nad ideą krajobrazu. Celem roku kuratorskiego ma być powstanie prac, które przedstawią widowni mapę krajobrazów współczesności, zrealizowanych w różnych paradygmatach, przy użyciu rozmaitych mediów i estetyk.

Tegorocznymi rezydentami będą Agata Maszkiewicz i Rafał Urbacki. To wybitni twórcy związani z tańcem, zajmujący się zarówno performowaniem, jak też tworzeniem choreografii. Ich prace skoncentrują się wokół motywu ciała jako krajobrazu. Zaproszeni artyści reprezentują odmienne techniki artystyczne, a ich działania będą oscylować wokół ciał o rozmaitej motoryce, normatywnej i alternatywnej. Mapowaniu ciała w opartej na unikatowym stylu artystycznym pracy Maszkiewicz towarzyszyć będzie refleksja nad ciałem chorym, rozwijana przez Urbackiego – jednego z nielicznych polskich twórców sztuk performatywnych przenoszących do tego obszaru narracje i dyskusje związane z cielesnością człowieka w stanie terminalnym. Prezentacja prac obojga artystów może stać się istotnym wydarzeniem artystycznym: Agata Maszkiewicz mieszka i pracuje we Francji, jej prace zasługują na szerszą prezentację polskiej widowni, natomiast prace Rafała Urbackiego od dłuższego czasu nie były obecne w Warszawie.

Oprócz zaproszonych rezydentów w Komunie pracować będą też młodzi twórcy, wyłonieni poprzez open call: Dobrawa Borkała, Wojciech Grudziński, Klaudia Hartung-Wójciak. Otrzymają wsparcie i opiekę merytoryczną. W ramach idiomu „Krajobraz” powstaną także nowe spektakle: Komuny Warszawa (w reżyserii Grzegorza Laszuka) oraz kuratorki sezonu Weroniki Szczawińskiej i jej współpracowników.