Hate Haus
choreografia: Ramona Nagabczyńska
Czas trwania: 60 minut
Bilety: 40 / 50 zł
Hate Haus jest spektaklem, który bierze na warsztat temat funkcjonowania w kolektywie. Zarówno krytyka kapitalistyczna, jak i sprzeciw wobec starych patriarchalnych modeli produkcji kulturalnej, opartych na absolutnej władzy artysty-guru (szczególnie mocno promowanych przez polską tradycję teatralną) doprowadziły do tego, że środowiska artystyczne zaczęły gloryfikować pracę kolektywną. Jej atrakcyjność staje się tym silniejsza, im bardziej kompromituje się hierarchia, wokół której – często bezzasadnie – narosło wiele przyległych wartości typu: przemocowość, absolutyzm, brak szacunku do osobistych granic.
Jednak zarówno członkinie zespołu Hertz Haus, jak i choreografka Ramona Nagabczyńska (która od trzynastu lat kolektywnie prowadzi organizację Centrum w Ruchu) na podstawie własnych doświadczeń dochodzą do wniosku, że praca kolektywna rozwiązuje pewne problemy, ale na ich miejscu wyrastają inne problemy. Współtworzenie kolektywu zawsze ma charakter eksperymentalny, gdyż nie dysponujemy gotowymi modelami, jakimi dysponuje praca oparta na systemie hierarchicznym. Każdy kolektyw wypracowuje własny system funkcjonowania, który dodatkowo musi mieć możliwość dostosowywania się do ciągle zmieniających się warunków, celów oraz potrzeb członków. Praca podejmowana przez kolektyw jest zawsze jednocześnie pracą na rzecz konkretnego projektu i pracą na rzecz samostanowienia kolektywu.
To, co wspólne dla budowania kolektywu i pracy nad choreografią to procesualność. Zarówno kolektyw, jak i proces choreograficzny wydają się żyć własnym życiem, nabierać własnej sprawczości, w którą członkowie i współtwórcy muszą się wsłuchać i wspierać.
Ramonę Nagabczyńską interesuje wydobycie na wierzch partykularnego głosu kolektywu Hertz Haus. Nie tylko głosów poszczególnych członkiń grupy, lecz głosu tworu, któremu nadały życie. Głosu, który jest czymś więcej lub czymś mniej niż suma poszczególnych głosów. Nie będzie to spektakl o kolektywach jako takich, lecz o kolektywie jakim jest Hertz Haus. W tym celu wykorzystamy do pracy choreograficznej doświadczenia grupy, dla których znajdziemy choreograficzne odpowiedniki. Zadamy sobie pytania, które pomogą nam lepiej zrozumieć naturę tworu, które Hertz Haus współtworzą. Czy każdy głos rzeczywiście ma taką samą wagę? Czy może istnieć terror kolektywności? Gdzie leżą granice kompromisu? Jaka jest relacja między osobistą odpowiedzialnością, a kolektywną odpowiedzialnością? Jaka jest motywacja do współtworzenia kolektywu?
Artystki zdecydowały się na tytuł Hate Haus będący autotematycznym żartem, gdyż nazwa Hertz Haus (hertz, jako serce) nie zawsze odpowiada ambiwalencji ich uczuć.
Zespół
Choreografia: Ramona Nagabczyńska
Wykonanie: Magdalena Kowala, Natalia Murawska, Joanna Woźna, Anna Zglenicka
Muzyka: Qba Janicki
Reżyseria oświetlenia: Jędrzej Jęcikowski
Produkcja: Stowarzyszenie Córy Kultury
Producentka: Agnieszka Czichy
Współpraca produkcyjna: Centrum w Ruchu, Fundacja Burdąg, Gdański Teatr Szekspirowski, Aste
Biogramy
Hertz Haus to zespół założony w 2018 roku przez tancerki i choreografki: Magdalenę Kowalę, Natalię Murawską, Joannę Woźną i Annę Zglenicką. Artystki tworzą własną estetykę, korzystając z tańca współczesnego, fizycznego, a także z improwizacji oraz działań performatywnych i dążą tym samym do stworzenia własnego języka ruchu. W 2019 roku twórczynie założyły stowarzyszenie Córy Kultury, którego misją jest przybliżanie myśli tanecznej wielu odbiorcom, tworzenie repertuaru oraz programu artystyczno-edukacyjnego.
Ramona Nagabczyńska jest tancerką i choreografką. Edukację artystyczną zdobyła w Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Warszawie, w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst we Frankfurcie oraz w London Contemporary Dance School w Londynie, natomiast teoretyczną na Uniwersytecie SWPS oraz Uniwersytecie Warszawskim. Pracuje w Polsce i za granicą.
Do jej prac choreograficznych należą: „New (Dis)Order” (2012) – wybrany w 2014 do sieci Aerowaves, „Re//akumulacja” (2012), „The Way Things Dinge” (2014), „pURe” (2015), „MORE” (2017), „Networking” (2018/19), „Części ciała” (2019) – również wybrane do sieci Aerowaves, „Silenzio!” (2021), „Le Jeu de Massacre” (2021)– wspólnie z Barbarą Kingą Majewską, „Błogo” (2022), „Anonimowi performerzy” (2024) oraz „Hate Haus” (2024) – wspólnie z kolektywem Hertz Haus.
W latach 2015-2019 była artystką międzynarodowej sieci sztuk performatywnych apap Network. W 2021 zdobyła nagrodę za reżyserię spektaklu „Silenzio!” na festiwalu Boska Komedia.
Jest jedną ze współzałożycielek kolektywu Centrum w Ruchu.
Współfinansowanie
Wydarzenie dofinansowane przez Urząd Miasta Stołecznego Warszawy w ramach projektu Komuna Warszawa – Społeczna Instytucja Kultury.
