Program Rezydencji Teatralnych dla Osób z Ukrainy

Pokaz składał się z dwóch autonomicznych części, które łączyła postać oczekującej kobiety.
Punktem wyjścia dla pierwszej części był niepublikowany wiersz artystki. Drugą rozpoczynało odkrycie wizerunku kamiennej kobiety – baby ukrytej za tajemnicą jej roli, czasu i metafory.
Kobieta–kamień porusza się przez czas — spalona słońcem i smagana wiatrem staje się świętą jaskinią, miejscem przecinania się światów, zaczynając od Wenus z Willendorfu, która uosabia płodność i dobrobyt, aż po połowieckie „kamienne baby”.
Termin kamienne baby pochodzi od słowa baba, które w językach tureckich oznacza „przodka”. Określenie to odnosi się do kamiennych antropomorficznych posągów, które były sakralnymi pomnikami, symbolizującymi duchy przodków i pełniącymi rolę amuletów u ludów koczowniczych, zwłaszcza Połowców. W mitologii połowieckie baby uosabiały obrazy niezwyciężoności i nieśmiertelności wojowników. Posągi kobiece symbolizowały siłę, ochronę i karmienie rodu, a tym samym stawały się patronkami wojowników. Wiara w te kamienne figury była związana z kultem przodków oraz opieką duchów, które chroniły i strzegły
wspólnoty.
Performens prezentował trwałość kobiecej figury na przestrzeni wieków, wpływu
wojen, które powracają niemal w każdym stuleciu, oraz wizerunku kamiennej
postaci poruszającej się przez spiralę czasu — niewzruszonej i milczącej, takiej,
jaką kobieta często musi być.

Alika Fedotova: „Ostatnio zrozumiałam, że bez wiedzy i doświadczenia przodków nie można iść
naprzód ani rozwijać się jako społeczeństwo, które niewątpliwie potrzebuje zmian. Dlatego właśnie ta milcząca postać, która nie stawia oporu, lecz jest cichym świadkiem, interesuje mnie i otwiera ogromne pole dla wyobraźni oraz improwizacji”.