„Mykulia” – koncert/słuchowisko/instalacja audiowizualna
„…to ten wilgotny sen o Mykuliach w mięciutkich bebeszach górskich…”
Dadiguwalus Vinciguerra
Jest rok 2499. W wyniku eksploatacji zasobów ziemskich oraz fuzji gazów z elektroniusami wyłoniła się gigantyczna chmura wyjątkowo natarczywych elektrociosów, zasłaniając słońce i swoją nieznośną intensywnością zmuszając istoty ludzkie do ucieczki w głąb górskich bebechów, do jaskiń. Ze względu na ograniczony dostęp do światła , które stało się towarem luksusowym, istoty ludzkie z czasem przekształciły swoją formę w bardziej syntetyczną , upodabniając się do organicznych form stalaktytowych oraz stalagmitowych. Wysubtelnione zmysły na wpół z zsyntetyzowanym intelektem wygenerowały nowy system komunikacji oparty na języku zuniwersalizowanym. Komunikaty tworzone i wysyłane są z wykorzystaniem wyselekcjonowanych częstotliwości, jedynych niewykrywalnych przez natarczywe elektrociosy.