Trzy formy z białego siateczkowego materiału, układają się falując. Z prawej strony nieregularna czarna plama, przelewa się przez część jednej z form.

Organa Organicum. Esej audiowizualny

Barbara Kinga Majewska, Michał Libera, Łukasz Sosiński


Bilety: wstęp wolny

Pierwszy z cyklu esejów audiowizualnych na temat wykorzystania materiałów zwierzęcych i roślinnych w budowie instrumentów muzycznych. Ich historia pełna jest martwych zwierząt i roślin. Żółwie skorupy pełnią funkcję pudeł rezonansowych, z końskiego włosia robi się smyczki, z owczych jelit – struny, a ze skór – membrany instrumentów perkusyjnych. Gatunków jest więcej. Dużo więcej. Podobnie jak liści, krzewów czy drzew. Świerki Stradivariusa są tylko jednym z wielu przykładów. To, z czego wykonane są instrumenty, w dużej mierze decyduje o tym, jak brzmi muzyka. Współdecyduje. Być może więc w samym dźwięku fortepianu czy skrzypiec da się usłyszeć jakąś formę życia po życiu roślin i zwierząt. A nawet jeśli się nie da, to z pewnością można w nich usłyszeć złożone relacje między ludźmi, naturą i technologią. Także dziś, kiedy muzykę robi się z materiałów, niemal wyłącznie, syntetycznych.

Organa Organicum będzie serią filmów. Na okazję premiery przygotowana zostanie prezentacja z elementami performatywnymi oraz wprowadzeniem teoretycznym.

Pierwszy epizod poświęcony jest fortepianowi, kości słoniowej i hebanowi oraz wszystkiemu, co się z tym wiąże: kolonializmowi, kłusownictwu, dystynkcjom społecznym ufundowanym na idei sztuki wysokiej, a w szczególności muzyki klasycznej z jej zamiłowaniem do detalu, wirtuozerii i „opanowania” instrumentu.
Osią narracyjną tego epizodu jest historia przytoczona w książce „Hunter’s Tracks” Johna A. Huntera. Legendarny organizator safari (a także pierwowzór męskiego bohatera „Pożegnania z Afryką”) opowiada w niej o tajemniczym kliencie, który na kongijską sawannę przybył z własnym fortepianem. Wbrew osłupieniu, w jakie wprawiło to wówczas Huntera, dziś wybór instrumentu wydaje się przynajmniej symptomatyczny.

Zespół

koncepcja, libretto, dźwięk: Barbara Kinga Majewska i Michał Libera
obraz: Łukasz Sosiński
konsultacje naukowe: Piotr Cichocki, Agata Stanisz, Monika Żyła

Biogramy

Barbara Kinga Majewska — artystka specjalizująca się we współczesnej muzyce wokalnej, autorka instalacji dźwiękowych, kompozytorka. W swojej praktyce artystycznej bada sprawczość ludzkiego głosu w mowie i śpiewie. Współpracowała m.in. z zespołem Kwadrofonik, Kwartludium, Royal String Quartet, Arditti Quartet, Garage Ensemble, Spółdzielnia Muzyczna, Apartment House. Jako singer-songwriterka zadebiutowała w roku 2024 na festiwalu Sacrum Profanum.

Michał Libera – socjolog, kurator, dramaturg muzyczny, autor dźwiękowych tableaux vivants, spektakli teatralnych dla ucha, oper w wersjach akuzmatycznych i scenicznych, filmów do niemego czytania, instalacji dźwiękowych na podstawie scenariuszy filmowych oraz innych form hybrydowych. Jako kurator wyprodukował kilkadziesiąt płyt oraz niezliczoną ilość koncertów, wystaw i instalacji dźwiękowych.

Łukasz Sosiński – twórca wizualny, kurator, autor wideo, instalacji, fotografii i scenografii. Współzałożyciel Realnego Obszaru Działań. Często pracuje w duecie z Magdą Łazarczyk. Interesują go współczesne formy wizualne z pogranicza filmu eksperymentalnego, wideo, VR/AR. Ceni inicjatywy oddolne, kolektywne, pracę zespołową i myślenie utopijne.

Współfinansowanie

Sfinansowane przez Unię Europejską NextGenerationEU.
#KPOdlakultury #KPO

Krajowy plan odbudowy, Rzeczpospolita Polska, sfinansowane przez Unię Europejską NextGenerationEU

Wydarzenie dofinansowane przez Urząd Miasta Stołecznego Warszawy w ramach projektu Komuna Warszawa – Społeczna Instytucja Kultury.

projekt współfinansuje miasto stołeczne Warszawa
Scroll to Top