stara rycina, która przedstawia mapę raju

Paweł. Utwór na nagrania terenowe i głos

Michał Libera


Bilety: 40 zł

„Paweł” to dźwiękowy dziennik podróży – na poły fantasmagoryczny, na poły mokumentalny zapis podążania za rzekami, kanałami i ściekami, czy to w stronę zbiorników wodnych, które tworzą, czy też pod prąd, w stronę źródeł, z których wypływają. Na utwór składa się osiem scen, czy może raczej osiem napotkanych krajobrazów. Stanowią one razem niezbyt logiczną i niezbyt konkluzywną opowieść o zaporach wodnych, tamach i śluzach, urodzajach i powodziach, wyschniętych jeziorach i kamiennych korytach rzek, a także wszystkim tym, co zjawiska te skrywają i odkrywają. I o tym, w jakim rytmie to robią – właściwie przede wszystkim o tym, w jakim rytmie to robią.
Utwór oparty jest na nagraniach terenowych dokonanych za pomocą domowej roboty geofonów, hydrofonów i mikrofonów kontaktowych. Wybór ten oznacza, że krajobrazy w „Pawle” nie mają charakteru pejzaży dźwiękowych, w ogóle nie przypominają też miejsc, tak jak utarło się je słyszeć. Mało co ukazane jest tutaj z perspektywy ludzkich uszu. A jednak nagrania te są wręcz absurdalnie prawdziwe – montaż jest minimalny, efektów właściwie nie ma, dramaturgia jest praktycznie żadna. Jedyne co w „Pawle” naprawdę jest, to zestawienia różnych ujęć danego krajobrazu w danym czasie – równoczesnych, choć arbitralnych, przeskalowanych, może nawet niewspółmiernych.
Nagraniom terenowym towarzyszy głos czytający tekst, który jest czymś pomiędzy notatkami z podróży, konspektem wykładu z zakresu historii społecznej i wywodem kuratorskim objaśniającym naturę słyszanych dźwięków. Fakty, anegdoty, mity i codzienne obserwacje coś może odsłaniają w słyszanych dźwiękach, ale jeszcze więcej chyba zasłaniają, tym bardziej, że pełno tu cytatów – a właściwie kryptocytatów. Wyjątkiem jest obszerny fragment libretta Roberta Ashley’a pt. „The Mystery of the River”, rzadko wykonywanej części opery „Atalanta (Acts of God)”.

stara rycina, która przedstawia mapę raju

Biogram

Michał Libera – socjolog, kurator, dramaturg muzyczny, autor dźwiękowych tableaux vivants, spektakli teatralnych dla ucha, oper w wersjach akuzmatycznych i scenicznych, filmów do niemego czytania, instalacji dźwiękowych na podstawie scenariuszy filmowych oraz innych form hybrydowych. Zaowocowały one współpracą z takimi osobami i grupami jak Apartment House, Andrea Belfi, Hilary Jeffery, Lê Quan Ninh, Martin Küchen, Barbara Kinga Majewska, Tony Di Napoli, Pete Simonelli, Ingar Zach, Zinc & Copper. Jako kurator wyprodukował kilkadziesiąt płyt (głównie w konceptualno-popowej serii „Populista” oraz serii poświęconej Studiu Eksperymentalnemu Polskiego Radia), niezliczoną ilość koncertów autonomicznych oraz dla galerii sztuki, teatrów, festiwali muzycznych (m.in. Huddersfield Contemporary Music Festival, Donaueschinger Musiktage), a także wystaw i instalacji dźwiękowych (w tym wystawę Katarzyny Krakowiak w Pawilonie Polskim na 13. Biennale Architektury w Wenecji, za którą otrzymali wyróżnienie). Obecnie pracuje nad pomnikiem dźwiękowym na terenie byłego niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Plaszow.

Współfinansowanie

Wydarzenie dofinansowane przez Urząd Miasta Stołecznego Warszawy w ramach projektu Komuna Warszawa – Społeczna Instytucja Kultury.

Projekt współfinansuje miasto stołeczne Warszawa
Scroll to Top