Sublime

Karolina Kraczkowska jest tancerką, performerką, choreografką, absolwentką Instytutu Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego oraz programu Dance in Performance w Laban Center w Londynie. Członkini Polskiego Teatru Tańca w latach 2004–2007. Jako freelancerka brała udział w produkcjach m.in. Jasmin Vardimon, Fin Walker, Uli Sickle, Martena Spangberga i Tino Sehgala. Stypendystka DanceWeb. Obecnie związana z warszawskim środowiskiem eksperymentujących choreografów i reżyserów m.in. Ramoną Nagabczyńską („Kocham Balet”, „Anonimowi performerzy”, „Silenzio!”), Martą Ziółek („Wolne ciała”, „122 słów o muzyce i tańcu”), Pawłem Sakowiczem („Masakra”, „Drama”), Anną Smolar („Halka”, „Melodramat”), Renatą Piotrowską („Wycieka ze mnie samo złoto”), Magdą Ptasznik. Równocześnie rozwija swoje zainteresowania w obszarze choreografii realizując autorskie prace solowe. m.in. na rezydencji Chez Bushwick, NY (2016), w ramach programu performatywnego w Zachęcie (SPA 2017, Plac Małachowskiego 2018), Solo Projekt Plus w Starym Browarze (2018), stypendium kulturalne miasta Lublin (2019 pokaz pracy w procesie w Wawerskim Centrum Kultury), w Krakowskim Centrum Choreografii (Vessel 2021), w ramach rezydencji w Movement Research, NY (2022) oraz stypendium miasta Warszawa (Unconsumed, 2024). W pracach tych pogłębia swoją praktykę ruchową i choreograficzną, eksplorując możliwości transformacji ciała, zmiany własnej tożsamości, opierającej się na percepcji ciała jako metaforze, instrumencie, narzędziu, ucieleśnieniu animującego go podmiotu, komunikujące wewnętrzną myśl, uczucia i afekty. Ciało postrzega jako produktywne i kreatywne, widziane nie jako stały niezmienny byt, ale jako serię procesów ciągłego stawania się, konstytuowania, integracji, multiplikacji, dążące do zwiększania swojej potencjalności. Obecnie przygotowuje również dyplom z fotografii na łódzkiej filmówce o reprezentacji kobiet w reklamie w okresie międzywojnia.

Ramona Nagabczyńska jest tancerką i choreografką. Edukację artystyczną zdobyła w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej w Warszawie, w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst we Frankfurcie oraz w London Contemporary Dance School w Londynie, natomiast teoretyczną na Uniwersytecie SWPS oraz Uniwersytecie Warszawskim. Pracuje w Polsce i za granicą.
Do jej prac choreograficznych należą: „New (Dis)Order” (2012) – wybrany w 2014 do sieci Aerowaves, „Re//akumulacja” (2012), „The Way Things Dinge” (2014), „pURe” (2015), „MORE” (2017), „Networking” (2018/19), „Części ciała” (2019) – również wybrane do sieci Aerowaves, „Silenzio!” (2021), „Le Jeu de Massacre” (2021)– wspólnie z Barbarą Kingą Majewską, „Błogo” (2022), „Anonimowi performerzy” (2024), „Hate Haus” (2024) – wspólnie z kolektywem Hertz Haus oraz „Kocham balet” (2025, premiera w Teatrze Komuna Warszawa). W latach 2015-2019 była artystką międzynarodowej sieci sztuk performatywnych apap Network. W 2021 zdobyła nagrodę za reżyserię spektaklu „Silenzio!” na festiwalu Boska Komedia.
Jest jedną ze współzałożycielek kolektywu Centrum w Ruchu.

Bownik – artysta wizualny i wykładowca Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Autor wielu wystaw, pokazów instytucjonalnych i książek artystycznych. Z wykształcenia fotograf, rozwija praktykę twórczą wokół powracających motywów demontowania i reprodukowania, a także konstruowania modeli przestrzeni i obiektów.
Jego prace znajdują się w kolekcjach publicznych, m.in.: Muzeum Narodowe, Poznań; Muzeum Sztuki Współczesnej, Wrocław; MUFO Muzeum Fotografii, Kraków; Huis Marseille, Museum voor fotografie, Amsterdam; Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa; Biblioteka Narodowa, Warszawa; ING Collection, Amsterdam.
Autor publikacji: Undercoat, 2022 (Hatje Cantz), Colours of Lost Time, 2021 (bownikstudio), Disassembly, 2014 (Mundin).