Słuchaliśmy wielu piosenek o wojnie. Większość z nich wcale nie była o wojnie, ale o pokoju. Słuchaliśmy Beatlesów i Beethovena, Edwina Starra, Joanny Newsom, Bajmu, Elvisa Presleya i Elvisa Costello, The Clash, Black Sabbath, Kate Bush, King Crimson, Eltona Johna, Rage Against the Machine, U2 i Dezertera. Słuchaliśmy piosenek przeciwko wojnie w Wietnamie, przeciwko wojnie w Iraku, przeciwko drugiej wojnie światowej i przeciwko wojnie w Zatoce Perskiej. Znaliśmy je wcześniej, były katowane w radiu, telewizji i w internecie tak długo, aż stały się nam zupełnie obojętne. 90% piosenek, których lubimy słuchać, to piosenki, które usłyszeliśmy wcześniej, jak donosi magazyn Mic. „Powtarzanie muzyki sprawia, że wyobrażamy sobie albo prześpiewujemy fragment, którego spodziewamy się za chwilę.” – mówi Elizabeth Hellmuth Margulis, autorka „On Repeat: How Music Plays the Mind” w wywiadzie dla Mic. – „Pojawia się uczucie, że dzielimy z muzyką podmiotowość.” Ale czy to, że znane piosenki wydają się nam bliskie, oznacza, że naprawdę je znamy? Czy siła przyzwyczajenia i bezrefleksyjność pamięci nie sprawiają, że wszystko zaczyna brzmieć tak samo? Czy piosenki, które zostały napisane jako piosenki przeciwko wojnie, wciąż są piosenkami antywojennymi? Czy wiemy, czego słuchamy?
Zespół
Koncepcja, reżyseria, scenariusz – Agnieszka Jakimiak II reżyser, przestrzeń i oprawa wizualna – Mateusz Atman Muzyka – Łukasz Jędrzejczak, Jakub Ziołek Realizacja video – Julia Taczanowska Występują – Natasza Aleksandrowitch, Klara Bielawka, Łukasz Jędrzejczak, Jakub Ziołek
Spektakl powstał w ramach cyklu Komuny Warszawa Przed wojną / Wojna / Po wojnie
Impulsem, który skłonił Komunę Warszawa do zajęcia się wojną, był ciąg ponurych wydarzeń z ostatnich lat: wojna w Ukrainie i Syrii, Brexit, wygrana Trumpa. Coraz częściej pojawia się myśl, że wojna w Europie może przestać być historią. Stąd potrzeba zadania pytań o to: Czy jesteśmy przygotowani do wojny? Czy pamięć o wojnie ułatwia podtrzymanie pokoju? Czy wojna może być sprawiedliwa? Czy polityki historyczne otwierają rany i zbroją społeczeństwa do walki?
W ramach cyklu powstały spektale:
Cezarego Tomaszewskiego: Cezary idzie na wojnę Anny Smolar: Ośrodek wypoczynkowy Grzegorza Laszuka: Hannah Arendt: Ucieczka (koprodukcja Teatr Powszechny, Łódź) Wojtka Ziemilskiego: Spektakl dla turystów (koprodukcja Slovensko mladinsko gledališče, Ljubljana) Weroniki Szczawińskiej: Nigdy więcej wojny Anny Karasińskiej: Dobrze ci tego nie opowiem
Współfinansowanie
Spektakl został dofinansowany przez Urząd Miasta Stołecznego Warszawy