Trzy kolorowe czaszki ustawione w piramidę. Za nimi okrągła plansza z napisem the war holes, w stylu komiksowym.

Wojna. The Best Of

reżyseria: Agnieszka Jakimiak


Słuchaliśmy wielu piosenek o wojnie. Większość z nich wcale nie była o wojnie, ale o pokoju. Słuchaliśmy Beatlesów i Beethovena, Edwina Starra, Joanny Newsom, Bajmu, Elvisa Presleya i Elvisa Costello, The Clash, Black Sabbath, Kate Bush, King Crimson, Eltona Johna, Rage Against the Machine, U2 i Dezertera. Słuchaliśmy piosenek przeciwko wojnie w Wietnamie, przeciwko wojnie w Iraku, przeciwko drugiej wojnie światowej i przeciwko wojnie w Zatoce Perskiej. Znaliśmy je wcześniej, były katowane w radiu, telewizji i w internecie tak długo, aż stały się nam zupełnie obojętne. 90% piosenek, których lubimy słuchać, to piosenki, które usłyszeliśmy wcześniej, jak donosi magazyn Mic. „Powtarzanie muzyki sprawia, że wyobrażamy sobie albo prześpiewujemy fragment, którego spodziewamy się za chwilę.” – mówi Elizabeth Hellmuth Margulis, autorka „On Repeat: How Music Plays the Mind” w wywiadzie dla Mic. – „Pojawia się uczucie, że dzielimy z muzyką podmiotowość.” Ale czy to, że znane piosenki wydają się nam bliskie, oznacza, że naprawdę je znamy? Czy siła przyzwyczajenia i bezrefleksyjność pamięci nie sprawiają, że wszystko zaczyna brzmieć tak samo? Czy piosenki, które zostały napisane jako piosenki przeciwko wojnie, wciąż są piosenkami antywojennymi? Czy wiemy, czego słuchamy?

Zespół

Koncepcja, reżyseria, scenariusz – Agnieszka Jakimiak
II reżyser, przestrzeń i oprawa wizualna – Mateusz Atman
Muzyka – Łukasz Jędrzejczak, Jakub Ziołek
Realizacja video – Julia Taczanowska
Występują – Natasza Aleksandrowitch, Klara Bielawka, Łukasz Jędrzejczak, Jakub Ziołek

Spektakl powstał w ramach cyklu Komuny Warszawa Przed wojną / Wojna / Po wojnie

Impulsem, który skłonił Komunę Warszawa do zajęcia się wojną, był ciąg ponurych wydarzeń z ostatnich lat: wojna w Ukrainie i Syrii, Brexit, wygrana Trumpa. Coraz częściej pojawia się myśl, że wojna w Europie może przestać być historią. Stąd potrzeba zadania pytań o to: Czy jesteśmy przygotowani do wojny? Czy pamięć o wojnie ułatwia podtrzymanie pokoju? Czy wojna może być sprawiedliwa? Czy polityki historyczne otwierają rany i zbroją społeczeństwa do walki?

W ramach cyklu powstały spektale:

Cezarego Tomaszewskiego: Cezary idzie na wojnę
Anny Smolar: Ośrodek wypoczynkowy
Grzegorza Laszuka: Hannah Arendt: Ucieczka (koprodukcja Teatr Powszechny, Łódź)
Wojtka Ziemilskiego: Spektakl dla turystów (koprodukcja Slovensko mladinsko gledališče, Ljubljana)
Weroniki Szczawińskiej: Nigdy więcej wojny
Anny Karasińskiej: Dobrze ci tego nie opowiem

Współfinansowanie

Spektakl został dofinansowany przez Urząd Miasta Stołecznego Warszawy

logo. Zakochaj się w Warszawie
Scroll to Top